Buntownik | Autor: Geraint Jones

  Powieść pt. „Buntownik” Gerainta Jonesa to ostatnia część cyklu, który przenosi nas do starożytnego Rzymu i okolic. Całościowa seria bardzo mocno rezonuje z pewnym dziełem, które jest znane praktycznie wszystkim czytelnikom, a także wielbicielom dobrego kina. Mowa tu oczywiście o „Gladiatorze” w reżyserii Ridleya Scotta, który został gorąco przyjęty na całym świecie. Oczywiście nie jest to całkowicie tożsama fabuła, ale widać wiele punktów wspólnych, które jednak nie ograniczają oryginalności cyklu powieściowego. To porównanie jednak może być dobrą zachętą dla tych, którzy widzieli wspomniany film, a o samych powieściach niewiele słyszeli.

Głównym bohaterem serii jest Corvus, który cały czas jest boleśnie doświadczany przez życie. Twórca cyklu nie szczędzi swojego bohatera, poddaje go wielu próbom, a ten z każdej wychodzi silniejszy i bardziej doświadczony. Spokojnie możemy tę kreację nazwać niepokonaną, przekuwającą swoje cierpienie w siłę potrzebną do dalszej walki o życie, idee i przyjaciół, tych prawdziwych, którzy stanowią jego opokę. Brutalność świata przedstawionego jest tutaj wykreowana na wielu poziomach. Surowość opisów, agresja ze strony różnych bohaterów, a także język stylizowany przez wulgaryzmy i kolokwializmy oddaje atmosferę tego miejsca, podkreśla, że życie w tych realiach od początku do końca wiąże się z walką o przetrwanie. To kreowanie artystyczne jest ciekawe, zarysowuje nam autentyczność detali, co bezpośrednio wpływa na odbiór dzieła. Konsekwencja w tworzeniu świata jest tutaj jednym z najważniejszych walorów, o którym należy wspomnieć.

Można się zastanawiać, jak to jest możliwe, że autor tak realistycznie buduje rzeczywistość wojenną. Tutaj należy wspomnieć o kontekście biograficznym – autor sam był uczestnikiem potyczek wojennych i swoje doświadczenie przekuł na zasoby literackie, które optymalnie wykorzystuje. Nie obce są też twórcy inspiracje historyczne. Jones nie serwuje czytelnikom całkiem wymyślonej historii, tylko opiera się na badaniach i potwierdzonych wydarzeniach, które miały miejsce w starożytności. Mowa tu o powstaniach plemion dalmackich przeciwko mocarnemu Rzymowi. Cieszy fakt, że baza jest tutaj osadzona w rzeczywistości, jest fundamentem dla całej opowieści, ale nie staje się jednorodnym wyznacznikiem fabularnym. Twórca kreuje wyobrażeniowe sytuacje, daje pole do popisu własnej wrażliwości, co przekłada się na całościowy wydźwięk powieści.

Książka ta ma jednak kilka niedociągnięć, o których warto wspomnieć. Po pierwsze, wydaje się być nazbyt krótka i treściwa, tak jakby autor spieszył się, żeby jak najszybciej zakończyć pisanie. Widać tu taką „kreatorską zadyszkę”, zniecierpliwienie narracyjne, które może irytować czytelnika. Wiele wątków rozpisanych jest tu bardzo ogólnie, co również nie wpływa pozytywnie na odbiór całości. Nie wiedzieć czemu, Jones nadał swojej historii zbyt mocne tempo, zapominając o tym, że niezwykle ważne są detale. Widać także momenty, w których odkrywa się jeszcze niedoświadczona pisarsko część duszy twórcy. Można odkryć, że twórca jest laikiem, a to jest jego debiut.

Mogę tę powieść, jak i cały cykl, polecić wszystkim zainteresowanym tematyką starożytnego Rzymu, ale także czytelnikom, którzy napawają się dobrze zarysowanymi profilami bohaterów. Główna postać jest tutaj stworzona bardzo gruntownie, nie tylko wizualnie, ale także duchowo i uczuciowo. Śledzimy cały czas jej dylematy moralne, śledzimy tok przemyśleń, mamy wgląd w osobowość. To wszystko pozwala uwiarygodnić tę kreację, która zdecydowanie zostanie z nami bardzo długo. Cały cykl nie jest może jakimś arcydziełem, ale można śmiało stwierdzić, że jest to porządny kawał literatury. Polecam!