Aurora: Przebudzenie. Tom 1 | Autor: Jay KristoffAmie Kaufman

  Czasem nawet w życiu dorosłego czytelnika przychodzi taki moment kiedy ma ochotę sięgnąć po literaturę stricte młodzieżową. Najczęściej kiedy najdzie mnie taka chęć wybieram książki fantasy lub dystopie, ale tym razem postanowiłam przełamać swoją rutynę i sięgnąć po science fiction. Pierwsza część cyklu Aurora- "Aurora. Przebudzenie" w pierwszym momencie przyciągnęła mnie pięknym wydaniem z barwionymi na fioletowo brzegami i magiczna okładką. Jest to trylogia napisana przez dwoje autorów Amie Kaufman oraz Jaya Kristoffa. Z twórczością tego drugiego już miałam okazję poznać w cyklu Nibynoc, więc już wiedziałam, że w "Aurorze" mogę spodziewać się humoru i wielu ciętych dialogów.

Przeczucie mnie nie myliło.

Jest rok 2380 i dla absolwentów Akademii Aurora wielkimi krokami zbliża się zwieńczenie ich szkolenia i dzień przydziału. Tyler Jones jako najlepszy kadet będzie miał prawo pierwszeństwa w wyborze najlepszych w akademii do swojej przyszłej drużyny. Podczas ostatnich treningów niestety dochodzi do wypadku w wyniku, którego heroicznie ratuje pogrążoną w dwustuletniej hibernacji Aurorę Jie-Lin O'Malley. Po powrocie z misji ratunkowej okazuje się... że nie zdążył na długo wyczekiwany dzień przydziału i najlepsi kadeci są już zarezerwowani. Do swojej załogi może tylko zwerbować tych, których nikt nie wybrał. Nie jest to najszczęśliwszy obrót wypadków, bo naszemu "złotemu chłopcu" pozostają tylko wyrzutki społeczne, z których ciężko jest stworzyć dobrze działającą drużynę o jakiej marzył. W dodatku dziewczyna, którą uratował skrywa pewną tajemnicę, której ujawnienie byłoby nie w smak naprawdę wielu ludziom.

Cieszę się, że sięgnęłam po inny gatunek lektury niż ten, który zazwyczaj czytam. Wiele razy miałam podejścia do science fiction i przyznaję, że trochę się męczyłam, bo próg wejścia był dosyć wysoki jak dla człowieka, który nie siedzi w temacie. W "Aurorze" takiego poczucia nie miałam. Pewnie po części dla tego, że jest to książka dla młodzieży, ale na pewno dużą zasługa jest tez sprawność pisarska autorów. Przez przystępny język i umiejętnie poprowadzoną fabułę nie skupiałam, się na tym, że nie wiem do czego służą elementy statków kosmicznych, bo to nie było dla mnie istotne. Jeżeli tak jak ja czujecie pewną dozę nieśmiałości sięgając po ten gatunek, to mogę Was uspokoić- w tym przypadku nie ma się czego bać! Jeżeli już znacie trochę świat SF to też lektura będzie świetną zabawą. Dużo jest to odniesień do znanych już w popkulturze Gwiezdnych Wojen, Obcego, Władcy Pierścieni czy nawet... Zmierzchu! Wyszukiwanie takich smaczków to fajna rozrywka.

W książce "Aurora. Przebudzenie" mamy zastosowaną narrację przemienną, każdy z członków drużyny dostaje przestrzeń do opowiedzenia historii ze swojej perspektywy. Wszyscy są delikatnie mówiąc specyficznymi osobami, więc narracja jest nie równa. W tym przypadku działa to na plus, bo zwiększa się poczucie chaosu i beznadziejności sytuacji, w której znaleźli się kadeci. Moimi ulubionymi rozdziałami, są te opowiadane przez socjopatyczną oficer naukową- Zilę. Są krótkie, zwięzłe i w punkt komentują położenie w jakim znalazła się felerna ekipa.

Czasami jednak miałam odczucie, że gdziekolwiek trafią nasi bohaterowie i cokolwiek złego mi się wydarzy to i tak wyjdą z opresji obronna ręką. Jest tu trochę rozwiązań nie do końca logicznych, ale to właściwie jedyny minus książki. Usprawiedliwiam to trochę tym, że przyjemniej nie było dłużyzn fabularnych i przygoda, za przygodą wszystko zmierzało do zakończenia, które sprawiło, że już nie mogę się doczekać kolejnego tomu!