Ciało Absolutu | Autor: Kenneth White

  Publikacja „Ciało absolutu” Kenneth’a White’a to pozycja, która należy do tak zwanego nurtu geopoetyki. Ta twórczość ma nas uczyć, jak powinniśmy pojmować świat, własną naturę, jak na nowo zdefiniować charakter i naturę człowieka oraz co jest tak naprawdę tytułowym absolutem. W filozofii, termin "ciało absolutu" może sugerować istnienie fundamentalnej, niezmiennej substancji lub bytu, który egzystuje niezależnie od czasu, przestrzeni i innych warunków. Może to być związane z różnymi koncepcjami substancji absolutnej czy bytu, jakie pojawiały się w różnych tradycjach filozoficznych. W niektórych kontekstach duchowych lub religijnych, wspomniane "ciało absolutu" może odnosić się do idei wszechobecności bądź transcendencji boskiej istoty, która manifestuje się w fizycznym ciele lub obiekcie. W kontekście sztuki, termin ten mógłby być używany w bardziej symboliczny sposób, opisując wyraz artystyczny, który ma bezpośrednią relację z ideą absolutu, niezależnie czy jest to idea filozoficzna, duchowa czy estetyczna. Natomiast w ścisłym kontekście naukowym termin "ciało absolutu" nie ma standardowego znaczenia. Jednakże, mogą istnieć obszary w filozofii nauki, gdzie terminy takie jak "absolut" czy "fundament" są używane w odniesieniu do koncepcji fundamentalnych praw natury czy uniwersalnych zasad. Do wszystkich tych aspektów nawiązuje swojej twórczości artysta, pokazuje, że jego teksty mają charakter uniwersalny, a zarazem zawsze, niezależnie od kategorii, dotykają człowieka, jego egzystencji, rozumienia rzeczywistości, pojmowania kwestii stricte filozoficznych.

Geopoetyka realizowana przez White’a nawiązuje do szerokiej tematyki, którą można podzielić na kategorie. W kontekście literatury, pojęcie "geopoetyka" odnosi się do nurtu poetyckiego, który skupia się na relacji między poezją a przestrzenią geograficzną, krajobrazem, miejscem i środowiskiem. Geopoetyka eksploruje, jak poeci wykorzystują i interpretują różnorodne aspekty przestrzeni geograficznej, w tym krajobrazy, miejsca, podróże czy ekosystemy, jako źródło inspiracji oraz jako elementy symboliczne. To samo robi wspomniany twórca. Często wyraża on głębokie związki z naturą i miejscem. Jego wiersze bywają nasycone opisami przyrody, krajobrazów i subtelności danej lokalizacji. Pojawia się tutaj także symbolizacja przestrzeni. Przestrzeń geograficzna w geopoetyce artysty często staje się źródłem metafor i symboli. Miejsca reprezentują tu nie tylko fizyczne krajobrazy, ale także stan emocjonalny, tożsamość czy historię.

Nie obcy jest autorowi także temat podróży i eksploracji świata. Poeta stara się opisywać podróże fizyczne, ale również podróże wewnętrzne, podróże pamięcią czy podróże przez historię danego miejsca. Podróż zatem nie staje się tu jedynie fizycznym wysiłkiem, ale przede wszystkim zasobem mentalnym, z którego każdy z nas może czerpać – opierając się na swoich doświadczeniach, przeżyciach, traumach i pozytywnych wspomnieniach. Nie obca jest także autorowi wrażliwość ekologiczna. Geopoetyka u niego bardzo często wyraża wrażliwość ekologiczną i zainteresowanie relacjami między ludźmi a przyrodą. Tematy związane z ekologią, zmianami klimatycznymi czy ochroną środowiska są często obecne w tej twórczości, co jeszcze bardziej uatrakcyjnia ją i staje się dobrem dostępnym przede wszystkim dla młodych, uświadomionych czytelników, dla których kwestie ochrony środowiska są bardzo ważne.

Ten poeta geopoetyczny często bierze pod uwagę aspekty kulturowe i historyczne miejsca. Jego twórczość może być próbą zrozumienia i ukazania głębokiego znaczenia danego obszaru w kontekście ludzkiej działalności. Geopoetyka White’a stanowi fascynujący obszar eksploracji literackiej, który umożliwia mu wyrażanie swojego związku z otaczającym światem i przekazywanie bogactwa doświadczeń związanych z przestrzenią geograficzną.

Polecam gorąco. „Ciało absolutu” jest jak tchnienie świeżego powietrza w skostniały układ poetycki. Warto się temu przyjrzeć.