Major | Autor: Marcin Ciszewski

  „Major” to druga część cyklu „www” autorstwa Marcina Ciszewskiego. Kwiecień 1943 roku. Pierwszy Samodzielny Batalion Rozpoznawczy, który w wyniku spisku z 2007 roku został przeniesiony w czasie, toczy walkę z niemieckim okupantem. Musi chronić swój sprzęt przed niemieckimi i sowieckimi agentami, ponieważ doszła do nich informacja o ich przybyciu. Generał Rowecki, którego wspiera porucznik Wojtyński rozpoczyna negocjacje ze Stanami Zjednoczonymi. Ma w ręku asa w postaci zaawansowanej technologicznie broni z przyszłości. Jednak Niemcy wcale nie zawieszają broni, Himmler wydaje bowiem rozkaz zlikwidowania getta warszawskiego.

Historie alternatywne nigdy nie były moim konikiem, ale lubię raz na jakiś czas wyjść poza strefę swojego czytelniczego komfortu i przekonać się, jak mogłyby potoczyć się losy Polski, gdyby w wyniku pewnych wydarzeń można było zmienić przeszłość. Na przykład przenosząc w przeszłość ludzi współczesnych.

W przypadku tej części cyklu miałam wrażenie, że akcja była nieco bardziej dynamiczna, ale było tutaj sporo chaosu i nie zawsze wiedziałam, co się dzieje, więc musiałam spojrzeć nieco wcześniej, co się stało. To mnie trochę wybijało z rytmu czytania. Poza tym początek niespecjalnie mnie porwał. Dopiero za czwartym podejściem udało mi się dokończyć tę książkę. Uważam, że intryga była całkiem ciekawie poprowadzona i byłam ciekawa, dokąd mnie ta powieść zaprowadzi.

Samo miejsce akcji jest moim zdaniem oddane dobrze. Miałam poczucie, że faktycznie przeniosłam się w czasie i uwierzyłam w to, że tak mogło właśnie wyglądać w wojennych czasach. Według mnie to najlepiej dopracowany element tej książki. Pod tym względem nie mam większych zastrzeżeń. Nie jestem do końca przekonana do tego, jak wykreowano bohaterów. Moim zdaniem oni nikną trochę w gąszczu strzelanin. Po lekturze nie jestem w stanie zbyt wiele o nich powiedzieć, a szkoda.

Uważam, że pierwsza część cyklu była nieco lepsza, nie czytało mi się jej z takimi oporami jak w przypadku „Majora”. Tutaj czułam czasem przesyt taką nieco dokumentalną formą tej powieści. Jak dla mnie trochę można by ją okroić, poświęcić więcej miejsca bohaterom. I byłabym przeszczęśliwa, gdyby dodano tutaj mapki, za pomocą których mogłabym śledzić miejsce akcji. Nie mam tak rozbudowanej wyobraźni przestrzennej, żeby to sobie zwizualizować. Jeszcze gdyby wystylizować te mapki na takie stare…

II wojna światowa nie jest moim konikiem, ale Marcin Ciszewski zaintrygował mnie swoim cyklem. Miło czytać o spuszczaniu wrogom bęcków. Co prawda trzeba skupić się przy tych książkach, żeby nie zgubić wątku, sporo się dzieje, więc o to nietrudno, ale to dobre powieści. Myślę, że fani batalistyki znajdą tutaj dużo ciekawostek dla siebie. Mnie czasem te opisy nużyły, ale to nie jest moja specjalność, zdecydowanie bardziej wolę łuki i miecze niż broń palną. Jeśli lubicie alternatywne wersje historii, to myślę, że możecie sięgnąć po książki Marcina Ciszewskiego i przekonać się, czy sposób, w jaki prowadzi narrację i opowiada o współczesnych postaciach w czasie II wojny światowej, wam odpowiada.

Na koniec drobna uwaga korektorska z mojej strony. Przy tworzeniu kolejnej edycji tej książki dobrze byłoby wykonać porządną korektę. Na samym początku jest nieusunięta uwaga od korekty, która rzuci się w oko nawet zwykłym czytelnikom, a i później wkradły się drobne błędy. Nie ma ich na szczęście zbyt dużo.