Nie Z Tego Świata | Autor: Kelly Creagh

  "Nie z tego świata" zaczyna obiecująco, wręcz hipnotyzuje czytelnika atmosferą grozy i niepewności. Jane Reye, 18-latka wychowana w sierocińcu, odkrywa swój niezwykły talent parapsychiczny, który prowadzi ją do misji uwolnienia dworu Fairfax od nadnaturalnej istoty. Jednak, pomimo obiecującego początku, książka szybko schodzi na równinę romansu, co wpływa na spadek napięcia i atmosfery tajemnicy.

Autorka wykazuje się znacznym kunsztem w kreowaniu atmosfery grozy i tajemniczości, budując napięcie od samego początku. Elementy nadprzyrodzone wplata w fabułę w sposób, który wzbudza ciekawość czytelnika i przykuwa go do lektury. Początkowe obietnice, związane z tajemniczym dworem Fairfax i niebezpiecznymi istotami, budują oczekiwania co do rozwinięcia wątków paranormalnych.

Jednakże, w miarę rozwoju akcji, książka nie utrzymuje się na linii grozy, a zamiast tego skręca w kierunku miłosnej opowieści. Wątek romantyczny między Jane a Eliasem, który staje się centralny, niestety, nie spełnia oczekiwań czytelnika. Mimo prób autorki stworzenia napięcia między bohaterami, relacja ta pozostaje płaska i pozbawiona głębi. Brak autentyczności w emocjach między Jane a Eliasem sprawia, że czytelnik traci zaangażowanie w ich romans.Dodatkowo, wprowadzenie trójkąta miłosnego zdaje się być forsowane i mało przemyślane. Ta dynamiczna relacja nie wnosi nic wartościowego do fabuły i zdaje się być dodatkiem, który nie współgra z pierwotnym tonem grozy i nadnaturalności. Elementy romansowe stają się głównym skupieniem, zanikającym tajemniczość, która była obiecująca na początku.W efekcie, choć autorka błyszczy w kreowaniu atmosfery grozy, decyzja o zmianie tonu na korzyść romansu odbiera powieści potencjał i nie pozwala wykorzystać pełni jej zdolności w budowaniu tajemniczych wątków nadprzyrodzonych.

Najsilniejszym aspektem książki są początkowe momenty, kiedy atmosfera grozy i niepewności jest intensywna. Opowieść staje się niepokojąca, a granica między światami zaczyna się rozmazywać. Niestety, te elementy szybko ustępują miejsca narracji romansowej, co sprawia, że utrata napięcia w środkowej części powieści jest zauważalna.

Postacie również pozostawiają wiele do życzenia. Poole, kamerdyner Jane, jest jedyną postacią, która wydaje się intrygująca i charyzmatyczna. Reszta bohaterów, w tym Jane, Giovanni i Ingrid, nie rozwijają się w sposób satysfakcjonujący. Jane, mimo trudnego życiowego losu, nie zyskuje sympatii, a jej irytujące przemyślenia sprawiają, że trudno jest się z nią utożsamiać.

Słabością tej powieści okazuje się również jej język, który, niestety, nie zawsze spełnia oczekiwania czytelnika. Opisy są ubogie, pozbawione szczegółowości, co utrudnia czytelnikowi wyobrażenie sobie otaczającego świata i postaci. Brakuje plastyczności w przedstawianiu scen i atmosfery, co wpływa na ogólną jakość opowiadanej historii.

Dodatkowo, dialogi między postaciami brzmią często nienaturalnie. Brak autentyczności w rozmowach sprawia, że trudno uwierzyć w rzeczywistość stworzonych postaci. Często zdania wydają się sztuczne, a sposób, w jaki bohaterowie komunikują się ze sobą, oddziałuje na autentyczność relacji między nimi.Narracja, mimo kilku ciekawych wątków, nie utrzymuje równomiernego tempa. Brak konsekwencji w prowadzeniu historii może wprowadzać czytelnika w stan niepewności co do kierunku, w którym zmierza fabuła. To nieregularne tempo wpływa na ogólny odbiór książki, sprawiając, że czytelnik może tracić zainteresowanie lub być zdezorientowany w toku wydarzeń.

W rezultacie, choć powieść może mieć kilka interesujących wątków, słabości w zakresie języka i tempa narracji wpływają negatywnie na jej ogólną jakość i zdolność przyciągania uwagi czytelnika. Prezentuje obiecujący początek, który niestety traci swoją siłę w miarę, jak fabuła skręca w stronę romansu. Brak rozwiniętych postaci i spadek napięcia sprawiają, że powieść traci potencjał, który ukazał się na samym początku.