Po Moim Trupie. William Warwick. Tom 4 | Autor: Jeffrey Archer

  „Po moim trupie” to czwarty i najprawdopodobniej ostati tom cyklu z Williamem Warwickiem. Gdyby ktoś chciał sięgnąć do początku serii, to należy zacząć od „Niczego bez ryzyka”, potem przejść do tomów pt. „Ukryte na widoku” i „Przymknięte oko sprawiedliwości”. Ostatni tom jest moim zdaniem najlepszy, bardzo dynamiczny i zamyka wątki rozpoczęte we wcześniejszych częściach. Dlatego sądzę, ze kontynuacji już nie będzie.

A zatem co nowego u Williama Warwicka? W londyńskiej Policji Metropolitalnej powołane zostaje tamtejsze „Archiwum X”, które ma wyjaśniać zamknięte już choć nierozwiązane sprawy. I oczywiście trafia tam znany nam z wcześniejszych tomów detektyw starszy inspektor Warwick.

Detektywowi nie daje jednak spokoju sprawa kolekcjonera sztuki Milesa Faulknera, którego ściągał na kartach poprzednich tomów. Faulknera skazano za fałszerstwo i kradzież, a następnie uznano za zmarłego. Warwick uczestniczył nawet w jego pogrzebie w Szwajcarii. Wszystko jednak wskazuje na to, że przestępca żyje i ma się dobrze. Detektyw stawa sobie za punkt honoru odnaleźć Faulknera, udowodnić światu, że on żyje i sprawić, by znalazł się tam, gdzie jego miejsce, czyli w więzieniu. Warwick bierze pod lupę byłą żonę fałszerza dzieł sztuki i jego adwokata. Czy doprowadzą go do Faulknera? Czy Warwickowi uda się go dopaść? To główny watek „Po moim trupie” i moim zdaniem najciekawszy. Trzyma nas w napięciu do ostatnich stron.

Jeffrey Archer nie byłby jednak sobą, gdyby nie wplótł do powieści kilku wątków pobocznych, które ubarwiają fabułę. I tak czytelnik wraz z bohaterami płynie statkiem pasażerskim z Europy do Nowego Jorku i obserwuje walkę na śmierć i życie owładze w zarządzie firmy armatorskiej. Dosłownie, bo jeden z członków rodziny i kandydat na prezesa pada martwy podczas kolacji na statku. Warwick próbuje odkryć, że zgon nastąpił z przyczyn naturalnych, czy też nie.

Przewijają się też sprawy, nad którymi pracuje Zespół ds. Niewyjaśnionych Morderstw, czyli wojna gangów Roacha i Abbotta, która weszła w fazę wet za wet, tajemnicza śmierć kobiety, której mąż zafundował wysoką polisę na życie, a po jej zgonie natychmiast pojął za żonę inną bogatą kobietę, aż w końcu zgony powiązane ze sobą niespłaconymi pożyczkami u pewnego „biznesmana”. Wszystkie te sprawy idą bardzo wolno. Dopiero gdy byłego tajnego agenta policji, członka zespołu, Rossa Hogana, dosięgają macki zemsty przestępców i zaczyna on balansować na granicy prawa, śledztwa zaczynają nabierać rumieńców.

Jeffrey Archer mimo zaawansowanego wieku, ma bowiem 84 lata, jest w formie. Chociaż, musze przyznać, ze cykl o Warwicku został napisany wcześniej. Świadczą o tym drobiazgi, które można odkryć przy uważnym czytaniu. Na przykład ciągle żywa na kartach książki belgijska linia lotnicza Sabena nie istnieje już od ponad 20 lat. Tak czy owak „Po moim trupie” czyta się znakomicie. Akcja jest szybka i dynamiczna, a zakończenie książki jeszcze ją przyśpiesza. Ponadto bardzo cenię sobie angielskie poczucie humoru autora. Nie raz uśmiechałam się podczas lektury i nie raz zdarzyło mi się wybuchnąć głośnym śmiechem.

Dodatkowy smaczek cyklu stanowi powiązanie z innym, siedmiotomowym dziełem Archera pt. „Kroniki rodu Cliftonów”, który niezmiennie polecam. Jeden z głównych bohaterów „Kronik”, Harry Clifton jest pisarzem i pisze bestselerową serię o … Williamie Warwicku.