O Równowadze, Której Nie Było. Opowieści Z Gór Lawendowych. Tom 1 | Autor: Mateusz Eder

  Od razu chcę zaznaczyć - “Opowieści z Gór Lawendowych” nie są zbiorem opowiadań. Ja dałam się na to nabrać. Pojedyncze historyjki science-fiction były moim pierwszym skojarzeniem po przeczytaniu tytuły i opisu z tyłu książki. Jest to natomiast książka fabularna i nawet pierwsza część serii, a gatunkowo znajduje się na pograniczu science-fiction i fantasy. Bardzo krótka książka, bo mająca zaledwie 118 stron wcale nie jest książką do przeczytania na raz, w jedno popołudnie. Ja właśnie do niej tak podeszłam - siądę sobie po obiedzie i przeczytam całość, zagłębiając się w fabułę. A wyszło zupełnie inaczej.

Jest to książka niezwykle trudna tematycznie. Przez ciągłe zmiany perspektywy i krótkie akapity ciężko jest płynnie zrozumieć fabułę. Jest to niezwykle problematyczne, szczególnie w takim gatunku, gdzie musimy w głowie zbudować sobie nowe uniwersum. Nawet teraz, po przeczytaniu jej dwa razy mam wątpliwości, czy na pewno dobrze wszystko zrozumiałam. Historia jest niezwykle poplątana i nawet pod koniec, kiedy wszystko jest wyjaśniane wciąż brakuje domknięcia wielu wątków, ale to prawdopodobnie autor zostawił sobie na następne tomy - końcu to zaledwie tom pierwszy, o brakującej równowadze. Pomysł jest niezwykle ciekawy - przygodówka o równoległych rzeczywistościach i podróżnikach skaczących między nimi. Postacie, które pozornie nie mają ze sobą nic wspólnego zostają wplątane w coś znacznie większego od nich samych. Czy podołają? Tego dowiemy się w sumie w następnym tomie. Czy zrozumieniu o co chodziło? To też raczej w następnym tomie.

Pod względem technicznym książka jest napisana bardzo dobrze. Język jest bardzo ładny i przystępny a pojawiające się postacie mają niezwykle charakterystyczne imiona, które zapamiętuje się od razu. Sam tekst natomiast płynie przez kolejne wydarzenia. Może nawet trochę za szybko - dzieje się dużo, a tekstu jest zaledwie niecałe dwieście stron. Jedynie te ciągłe zmiany perspektywy mogły być bardziej dopracowane albo te fragmenty trochę dłuższe. Momentami miałam też wrażenie, że jedna zmiana głównego bohatera nie ma nic wspólnego z tym poprzednim - trochę chaotycznie. Dodatkowym, bardzo intrygującym atutem książki są przypisy. Nie są to przypadki redakcji, ale przypisy odautorskie i służą pomocą czytelnikowi w odnalezieniu drogi w fabule książki i dynamice opisywanego uniwersum.

Może być też tak, że doceniam samego gatunku science-fiction. Zwykle nie są to książki, które czytam i może właśnie dlatego umyka mi wiele rzeczy, które miłośnikom gatunku od razu wpadną w oko. Więc może niekoniecznie polecam ją osobom, które pierwszy raz spotykają się z tym gatunkiem. Pamiętajmy też, że to debiutancka książka Mateusza Edera i muszę przyznać, że jest to debiut całkiem udany. Mam nawet nadzieję przeczytać tę serię do końca oraz inne książki, jakie autor napisze, bardziej rozwijając się w pisaniu książek. Widać, że ciekawy rzeczy siedzą w jego głowie.

Jestem pewna, że fani science-fiction czy fantasy nie pogardzą tą książką. Jest to całkiem udany debiut. I mówiąc krótko: pomysł bardzo ciekawy, wykonanie trochę niedopracowane. Można byłoby wycisnąć z takiej fabuły co najmniej drugie tyle tekstu i lepiej wprowadzić czytelnika w opisywaną dynamikę fantasy i science-fiction. Jednak z czytaniem też poradziłabym poczekać do ogłoszenia premiery drugiego tomu; na pewno wówczas nie będziemy tak pogubieni po przeczytaniu tej części i tym samym bardziej możliwe stanie się pełniejsze oddanie się fabule.