Chciwość | Autor: Fittipaldi Emiliano

  Przy niektórych tytułach zdecydowanie wolałoby się, by okazały się one literacką fikcją. Chociaż zawierają w swojej treści wydarzenia, w które naprawdę ciężko uwierzyć, to jednak miały miejsce. Co bardziej przerażające, działy się w strukturach, w których tak naprawdę nigdy nie powinny się zdarzyć. Dlaczego? Chociażby dlatego, że te właśnie struktury powinny odznaczać się poszanowaniem zasad i moralnym życiem. Ludzie to jednak tylko ludzie, są słabi i mają skłonność do popełniania błędów. Niekiedy okoliczności i „ochrona” wynikająca z pełnionej funkcji, sprzyjają popełnianiu przestępstw.

Emiliano Fittipaldi w swoim reportażu pt. “Chciwość“ zaprasza czytelnika do Stolicy Apostolskiej. Podróż ta bazować będzie na podstawie oficjalnych dokumentów, a jej głównym celem, jak się okazuje, jest ujawnienie skali korupcji mającej miejsce w strukturach Kościoła.

Dawno nie trzymałam w dłoniach książki liczącej nieco ponad 200 stron, tak skrupulatnie wypełnionej danymi. Autor przywołuje historie dotyczące nie tylko malwersacji pieniężnych, ale także niejasnych wydarzeń, za sprawą których w ręce wybranych przedstawicieli trafiały nieruchomości. Jedne ze spraw dotyczą konkretnych osób, inne odnoszą się do stowarzyszeń i fundacji mających działać na rzecz potrzebującym. W trakcie lektury niejednokrotnie zadawałam sobie pytanie: jak to możliwe? Dlaczego nikt nie zwrócił na to wcześniej uwagi? Dlaczego nikt się nie sprzeciwił wspomnianym działaniom? Cóż, nie od dziś wiadomo, że gdy w grę wchodzą pieniądze…

Od przedstawicieli Kościoła Katolickiego oczekuje się, że będą oni służyli za wzór dla innych. Jednak władza, jaka została powierzona w ich dłonie, sprzyja niekiedy dążeniu do tego, by pozyskać “więcej”. Niestety bardzo często nie jest to umotywowane troską o innych, a służy zaspokojeniu swoich własnych potrzeb i fantazji. Zwyczajnie tytuł ten dla wielu jest (i będzie) niewygodny, bo odkrywa, że brudy tego świata sięgają swoimi mackami głęboko. Status, jaki posiada Watykan, powoduje, że bardzo często naprawdę duże przewinienia nie wypływają na światło dzienne. Co za tym idzie, nikt nie ponosi odpowiedzialności za wątpliwe działania. Czasami tylko, dla uciszenia opinii publicznej, a na pożarcie mediom, rzuca się jakąś czarną owcę, z reguły o dość niskiej randze.

Wśród pierwszych kilkudziesięciu stron kryje się m.in historia dotycząca Fundacji Jana Pawła II. Autor zwraca uwagę na to, że bardzo często organizacje kościelne założone z zamiarem prowadzenia działalności charytatywnej, mające być wsparciem edukacyjny, skrupulatnie zamykają swoje pieniądze w sejfach. Wspomniana już Civitas Lateranensis w trzecim roku swojej działalności przeznaczyła zaledwie 7 tys. euro na pomoc, chociaż w tym samym czasie na jej rachunkach bankowych (oraz innych aktywach) znajdowało się około 2,7 miliona. Fittipaldi’ego ciekawi również, dlaczego Konferencja Episkopatu Włoch w latach 2004-2013 zdecydowała się na zakup reklam oscylujących na kwotę 40 milionów. Czy były to działania naprawdę konieczne? Intryguje również, jak to możliwe, że ksiądz, który określił swoje przychody na około 2 tys. euro, zgłasza nagle kradzież dzieł, których wartość rynkowa liczona jest w milionach? Ciekawą historię mają też nieruchomości zmieniające właściciela dwa razy w ciągu jednego dnia, przy czym ich wartość nagle diametralnie się zmienia. Na chwilę uwagi zasługuje ilość nieopodatkowanego paliwa, w stosunku do liczby pojazdów i osób mających możliwość korzystania z niego.

Nie spodziewałam się, że ten tytuł okaże się aż tak emocjonujący. Nad wieloma opisanymi sprawami warto się pochylić, zasięgnąć również innych źródeł, by móc wyrobić własne zdanie w temacie.