Szeleszcząca Śmierć | Autor: Grzegorz Kalinowski

  Warszawa, wrzesień 2017 roku. Dla dzieci to początek roku szkolnego. Dla majętnych przedsiębiorców, prawników i inwestorów to początek koszmaru, bowiem w mieście dochodzi do serii morderstw na takich osobach. Kto stoi za zbrodnią? Podany przez świadków rysopis jest nie do przyjęcia dla osób zaangażowanych w śledztwo. Schwytanie winnego nie będzie takie proste.

Miałam ogromne nadzieje w stosunku do tej książki, widziałam sporo pochwał na jej temat, więc postawiłam jej poprzeczkę dość wysoko. I muszę przyznać, że mam bardzo mieszane uczucia, jeśli chodzi o tę powieść.

Początek był dla mnie mocny, zaintrygowało mnie, kto zamordował biznesmena Jacka Argenckiego. Zacierałam rączki, gdy na jaw wychodziły kolejne związane z nim sprawy. Tyle że mój zapał do lektury z czasem zaczął gasnąć. Moim zdaniem sporą część opisów można z tej książki wyciąć, bo nie wnoszą niczego do fabuły, a tylko niepotrzebnie rozciągają treść, wybijając z rytmu czytania. Niektóre dialogi też niespecjalnie mnie przekonały.

Akcja rozwijała się dla mnie dość powoli. W pewnym momencie porzuciłam lekturę książki i nie byłam w stanie dość długo się do niej zabrać. Niby intrygowało mnie, co wydarzy się dalej, ale rozbudowane obyczajowo-polityczne tło nieco mnie nużyło. Momentami ta powieść zbacza bardziej w stronę obyczajówki niż kryminału.

Mam też problem z bohaterami tej powieści. Pojawiło się ich tutaj tak wielu, że w pewnym momencie nieco przestawałam ogarniać, kto jest kim, dlaczego się pojawił i co ma wspólnego ze sprawą. I przyznam szczerze, że chociaż jestem dość świeżo po lekturze, to nikt specjalnie nie zapadł mi w pamięć. Muszę się dobrze zastanowić, żeby przywołać w pamięci imiona poszczególnych bohaterów, a przeważnie nie mam z tym większego problemu.

Żeby nie było, że tylko marudzę. Uważam, że wątek kryminalny jest poprowadzony ciekawie, nie pogniewałabym się, gdyby bardziej skupiono się na nim, ograniczono dialogi i usunięto pewne opisy. Kiedy ktoś padał trupem, angażowałam się w fabułę, ale potem akcja dla mnie zwalniała. Według mnie całość przyspieszyła dopiero pod koniec. I tu przyznaję, że zakończenie do mnie przemówiło, autor ma u mnie plusa za finał. Uważam, że warto było na niego poczekać.

Niestety, nie siadła mi ta książka. Humor, jaki serwuje autor, nie podszedł mi do gustu. Mam ostatnio problem z kryminałami, niewiele pozycji jest w stanie mnie zadowolić. Być może nie był to odpowiedni czas na tę powieść, może nieco lepiej weszła by mi jesienią, klimacik bardziej by pasował. I może nawet byłabym w stanie bardziej przymknąć oko na te dłużyzny.

Ta powieść miała lepsze i gorsze momenty. To była jedna z tych powieści, przy lekturze których trzeba się mocno skupić, bo bardzo łatwo można zgubić wątek. Zdecydowanie odradzam czytanie jej do poduszki. Ja popełniłam ten błąd i później rano nie pamiętałam, o czym właściwie czytałam. Ta książka wymaga od czytelnika pełnego zaangażowania.

Nie będzie to moja ulubiona powieść Grzegorza Kalinowskiego, ale nie powiem, że bardzo żałuję, że po nią sięgnęłam. Były fragmenty, dla których warto było. Tym razem nie było mi po drodze z autorem, ale być może znajdziecie w tej historii coś, co mnie umknęło, i będziecie zdecydowanie lepiej bawić się podczas czytania.