Cymelia Smoków | Autor: K. J. Beta

  To co nas przyciąga do książek to jej tytuł i okładka, a potem opis od wydawcy i na końcu opinie w Bookmediach (choć czasem one są na pierwszym, decydującym miejscu). O „Cymelii smoków” nie było głośno, to nie jest pozycja z trendów TikToka. Nie widziałam ani jednej recenzji w bookmediach, na LubimyCzytać jest zaledwie siedem ocen. Czy mnie to dziwi? I tak, i nie. Z jednej strony nie dziwię się, że brakuje zainteresowania tą małą, niepozorną książeczką. Z drugiej zaś chciałabym (i życzę tego Autorce), żeby historia Iliany odbiła się szerszym echem, bo ma potencjał. Zacznijmy od początku. Cymelia to zbiory lub obiekty o szczególnej wartości, chronione i przechowywane z największą starannością; pojęcie to może odnosić się do np. cennych rękopisów czy unikatowych druków. To słowo sprawia, że tytuł jest niesztampowy, sama musiałam googlować znaczenie i z radością przyjęłam nowe, piękne określenie. Niezwykle mocno kojarzy mi się z imponderabiliami.

Okładka jest słabej jakości - zupełnie nie przyciąga spojrzenia, co mnie niezmiernie dziwi, bo obecne trendy skupiają się na dopracowaniu wizualnym wydań. Zwłaszcza, że istnieje cała rzesza utalentowanych młodych artystów, którzy stworzyliby arcydzieło. Książka jest niewielka, kompaktowa - dobrze się ją trzyma w dłoni, czcionka jest wyraźna i taka „w starym stylu” - jeśli wiecie co mam na myśli. Jednak przede wszystkim to świetny pomysł na serię! Przygody Iliany, która z Bydgoszczy przeprowadza się do swojej babci Danuty w Bieszczady. W ciągu dnia chodzi do szkoły, a popołudniami trenuje pod okiem Babci i szuka kolejnych smoków. Sprawy się komplikują, gdy w okolicy zjawia się śmiertelny wróg strażniczek i ich podopiecznych, a także w polu widzenia Iliany uparcie pojawia się Kornel - chłopak, który jest trochę inny niż wszyscy. Postacie są dobrze i lekko napisane, wierzymy im i kibicujemy. Moje serce zdecydowanie podbiło poczucie humoru babci Danuty.

Czego więc brakuje? Detali. Rozwinięcia. Zgłębienia przyczyn i skutków. O historii Iliany wiemy jedynie tyle, że jej matka i babcia były/są strażniczkami, ale jaka jest w tym rola mężczyzn? Jak to wygląda organizacyjnie? Co się dzieje z tymi kobietami, gdy smok dorasta? Czy one żyją dłużej dzięki magii ofiarowanej przez smoki? Co jeśli w rodzinie urodzą się sami chłopcy? Tak wiele pytań, a tak mało odpowiedzi. Mam wrażenie, że Autorka napisała sobie plan ramowy i zabrakło jej weny na detale, przez co całość daje wrażenie niedopracowanego opowiadania. Historia naprawdę ciekawa, wpisująca się w obecne trendy na silną postać kobiecą, smoki, rodzinne tajemnice i pikantne sceny (choć w tym ostatnim aspekcie mamy bardzo delikatne i subtelne podejście). Przeczytałam informację, że to pierwszy tom z cyklu i mam szczerą nadzieję, że kolejne powstaną już wkrótce. Bo jeśli nie, to stracimy możliwość poznania naprawdę interesującej opowieści.

Żałuję, że „Cymelia smoków” nie jest dłuższa, obszerniejsza. Pragnę, wymagam wręcz, więcej! Więcej opisów, szczegółów, detali. Chcę prawdziwie poczuć zimę i trzaskający pod stopami śnieg, poczuć zapach bieszczadzkiego lasu i delikatny zaduch kościelnej nawy. Jeśli więc mogłabym o coś prosić Autorkę to proszę - nie krępuj swoich myśli, pozwól sobie na opisy, nie bój się, że książka długa to książka nudna. Wierzę w Ciebie i Twój pomysł. „Cymelia smoków” zasługuje na rozgłos - uwolnij się i pisz tak jakby nikt Cię nie ograniczał. Potrzebujemy dobrej reprezentacji w polskiej fantastyce i wierzę, że możesz należeć do tego grona.