Wersja dla osób niedowidzących
Drugi sezon „Last Mana”, że tak to nazwę, trwa. I fajnie. Przyjemna ta seria, nadal twierdzę, że nie aż tak, jak shounenowe mangi, z których czerpie pełnymi garściami, których motywy, schematy i klimat stara się odtwarzać, ale nadal jest bardzo, bardzo przyjemna. I warta poznania, jeśli tylko lubicie takie pomieszanie fantastyki i bitewniaka. I nawet nie musicie być akurat fanami mangi.
Nakładem Wydawnictwa Egmont ukazała się właśnie najnowsza i zarazem już szósta odsłona znakomitego komiksowego cyklu „Przygody Wielkiego Wezyra Iznoguda”! Cyklu, który od lat cieszy nas relacją o zabawnych losach podstępnego, nazbyt ambitnego i niezwykle pomysłowego tytułowego bohatera, która dla władzy i bogactwa jest gotów zrobić wszystko i który zazwyczaj ponosi w tych staraniach wielką klęskę.
Asteriksa i Obeliksa nie trzeba raczej nikomu przedstawiać. To ponadczasowe postaci stworzone niegdyś przez Rene Goscinnego. Z latami stały się marką samą w sobie, i jak to często w takich przypadkach bywa – można na tym nieźle zarobić. Odnoszę wrażenie, że takie założenie przyświecało również twórcom tego komiksowego zeszytu.
Choć ilustracje są świetne, utrzymane w klasycznym stylu przygód tych pochodzących z Galii wojowników, to jednak sama objętość komiksu pozostawia sporo do życzenia.
I trzeci tom „Diabełków” wskoczył na sklepowe półki. I ja się cieszę, bo lubię tę serię, choć to nic wielkiego, nic odkrywczego i nic tak mocnego, jak niektóre uwielbiane przeze mnie serie („Titeuf” chociażby). Bo nadal dobrze się bawię, bo nadal mnie to śmieszy – nie cały czas, ale jednak – i ogólnie rzecz biorąc przyjemne jest to wszystko, z mile niegrzeczną nutą, choć jednocześnie, jak wiadomo, bez treści, których mali czytelnicy poznawać nie powinni.
Nie „Cześć, Michael!” chciałoby się rzec, a „Witaj z powrotem, stary kumplu”. Bo już kiedyś u nas był, niemal ćwierć wieku temu, kiedy Waneko dopiero raczkowało, jak i raczkował cały nasz rodzimy rynek mangi – obok „Loke Superczłowiek” była to pierwsza rzecz od tego wydawnictwa – i pamiętam, że bawiła mnie. Że miała swój urok. I teraz, po latach, okazuje się, że bawi równie dobrze, jeśli nie lepiej.
Hulk jest nieśmiertelny... Nieśmiertelny tyleż na polu swoich barwnych, komiksowych przygód, jak i również we współczesnej popkulturze filmu, komiksu i gier. To jedna z tych postaci, która zyskała już sobie status legendy i która nie tylko rozpala wyobraźnię kolejnych pokoleń widzów i czytelników, ale też i inspiruje młodych twórców na polu fantastyki. I właśnie dziś mam przyjemność opowiedzieć wam o kolejnej pozycji potwierdzającej te wszystkie powyższe fakty - komiksowej opowieści „Nieśmiertelny Hulk 2”, która ukazała się w naszym kraju nakładem Wydawnictwa Egmont.
To, co początkowo wydawało się jedynie stanem przerażającej pandemii, okazało się najprawdziwszą inwazją z innego wymiaru. Teraz, gdy nasi młodzi bohaterowie posiadają tę wiedzę, muszą zrobić wszystko, by powstrzymać napływ potwornych Shoggothom. Szybko się jednak okazuje, że prawdziwym zagrożeniem mogą być Przedwieczni Bogowie, których próbuje sprowadzić na nasz świat szalony kaznodzieja - Lyaurhey.
BIBLIOTECZKA
